De derde week, geholpen bij VVF operaties

Lieve allemaal,


Weer weekend en kunnen we uitrusten en bijkomen van een week werken...dat doen we dan ook vandaag....geen plannen gemaakt.
Gezien we beiden erg slecht slapen, hebben we afgelopen nacht maar wat ingenomen, oordoppen in, geen wekker gezet en kijken wat er gebeurt.....Patricia sliep de nacht rond maar helaas heb ik er weer een potje van gemaakt, gelukkig tegen de ochtend wel weer gaan slapen tot 9.00 uur dus zodoende.....


Maar nu nemen we meteen even de tijd om jullie op de hoogte te brengen van ons wel en wee....


Agelopen week met Patricia op de VVF gewerkt met dr. Judith Goh, gyneacologe uit Australie, heel prettige vrouw om mee te werken dus geen klagen.


Wel aandoenlijke en hartverscheurende levensverhalen die de vrouwen meebrengen....na een langdurige bevalling een doodgeboren kindje, beschadigd en incontinent voor urine en soms ook voor ontlasting, verlaten door echtgenoot, in afzondering levend soms met iemand samen zoals een grootmoeder, veel hebben ook geen enkele schoolopleiding gehad en tekenen hun toestemming met hun duimafdruk.


We begonnen de week met een meisje van 15 jaar die op 11-jarige leeftijd gedwongen werd te trouwen met een oudere man, ging bevallen op haar 13e met een fistel tot gevolg....de operatie duurde niet zo lang en was niet heel moeilijk, we hopen en bidden voor genezing.
Maar er zijn ook oudere vrouwen bij die al jaren hun leven in afzondering slijten en nu pas de kans hebben op herstel of zoals we de week afsloten met een 30 jarige vrouw die voor de derde keer geopereerd (2x elders) werd en er vanwege keihard littekenweefsel niets voor haar te doen viel....
In de Westerse wereld zouden er nog wel mogelijkheden zijn zoals een Bricker, uitgang op de buik om de urine op te vangen maar dat is hier niet haalbaar en in stand te houden.


Het is voor ons onvoorstelbaar wat deze vrouwen meemaken in hun leven, hoe ze zich staande houden zonder uitzicht op een betere toekomst, wat een loodzwaar leven......
..........en wat een mogelijkheden hebben wij dan in een land als Nederland. Goed om ons dat te realiseren.... in welke bevoorrechte positie wij leven in tegenstelling tot vele anderen op deze wereld.


Agelopen vrijdag was er onverwachts een dressceremonie waar Patricia heen kon gaan. Daarin waren 5 vrouwen die droog naar huis konden gaan, zij gaven getuigenissen over hun leven en hun nieuwe toekomst die gepaard gingen met zang en dans en dankbaarheid. Ze waren mooi aangekleed, nieuwe jurk en slippers en opgemaakt.
Het bijzondere was ook dat de vrouwen die nog niet droog zijn, ook zo dankbaar waren en al dansend het heerlijke feit meevierden en het de ander zo van harte gunden!


Volgende week weer een nieuwe uitdaging en wel de General oftewel Algemene chirurgie met een Oegandese chirurg.
Ik ben benieuwd wat het zal gaan worden, we beginnen met liesbreuken dus niet indrukwekkend maar we gaan al wel aftellen op weg naar huis en dat is ook weer heel prettig ;)


Fijne zondag allemaal en tot mails,
Bedankt voor jullie lieve reacties en meeleven, wordt vervolgd....
Gera