Bewogen zondag.....
Door: Gera
Blijf op de hoogte en volg Gera
12 April 2011 | Sierra Leone, Freetown
Zondag was ik eigenlijk on call maar Ria wilde wel voor mij waarnemen zodat ik mee kon gaan naar de kerk van de kinderen van het kindertehuis.
Dat aanbod heb ik aangenomen en zodoende zat ik om 9.30 uur in de Anglicaanse kerk en het was warm!!, windstil en de ventilatoren waren niet aan, het was bijna niet vol te houden, ik kwam aan met een rose shirt maar het werd langzaam maar zeker helemaal donkerrose...
Maar goed dit overleeft hebbend, na de niet zo goed te volgen dienst (of het kwam door de warmte) samen met Riet en Bas de kinderen terug gebracht naar het kindertehuis.
Daar aangekomen, namen de kinderen ons mee naar binnen. In de gang kwam ons een vrouwtje tegemoet schuiven over de vloer, benen vergroeid en verstijfd en armen verdraaid staand, lichaampje schuin voorover gebogen, wat een tobbertje!
Ze had een rolstoel maar die was kapot dus schuifelde ze rond op de vieze grond op haar billen, echt hartverscheurend.
Ze vroeg me of ik haar wilde wassen omdat haar helper al 4 weken ziek was.
Ja, wat te doen....Riet wilde me wel helpen...
De "moeders" vonden het prima en kwamen meteen met een emmer koud water, een klein vies stukje zeep en een tandenborstel aan en wezen ons een kleine, betegelde ruimte zonder deur en zonder licht waar we onze gang konden gaan...
Dus aan de slag gegaan, haar van top tot teen lekker in het sop gezet en heerlijk afgespoeld, ze genoot zo zichtbaar van onze aandacht en hulp!
Een onbeschrijfbare handdoek weten op te scharrelen....op zoek tussen allerlei vieze, schone en kapotte kleren naar iets toonbaars en praktisch voor haar om aan te trekken...niet eenvoudig.....ze wilde ook naar het toilet maar daar moest eerst de sleutel voor opgezocht worden en van slot gedaan te worden....hoe dat normaal gaat??
Uiteindelijk was ze fris, schoon en toonbaar en heeft Bas haar naar buiten gedragen. Ze heeft heerlijk zitten genieten bij Bas op schoot van het bij elkaar zijn en de wind in haar gezicht.
De kinderen waren ook verdrietig omdat Bas en Riet donderdag weggaan, al met al liepen we uiteindelijk, met de tranen over ons wangen, van het terrein af terug naar het schip.
We waren erg aangeslagen en ik heb de hele zondag met een dubbel gevoel rond gelopen. Blij omdat we haar een heel klein beetje hebben kunnen helpen maar om verdrietig om de leefomstandigheden van die kinderen, zonder ouders of de ouders kunnen niet voor hen zorgen, ze krijgen dagelijks te eten en hebben een dak boven hun hoofd maar verder....
Wat een toestand en wat voel je je te kort schieten...er gaat van alles door je heen ...van afgrijzen, onbegrip tot dankbaarheid, maar ook vragen..ieder mens heeft recht om als mens behandeld te worden maar je weet niet waar je moet beginnen....
Gelukkig hoorde ik dat er ook mensen zich structureler mee zullen gaan bemoeien maar het blijft lastig.
Gisteren weer prima gewerkt en vandaag late dienst dus heb ik een vrije ochtend.
Bedankt voor jullie lieve en bemoedigende reacties en meeleven.
Ik geniet er van!
Veel liefs vanaf de Africa Mercy
Dat aanbod heb ik aangenomen en zodoende zat ik om 9.30 uur in de Anglicaanse kerk en het was warm!!, windstil en de ventilatoren waren niet aan, het was bijna niet vol te houden, ik kwam aan met een rose shirt maar het werd langzaam maar zeker helemaal donkerrose...
Maar goed dit overleeft hebbend, na de niet zo goed te volgen dienst (of het kwam door de warmte) samen met Riet en Bas de kinderen terug gebracht naar het kindertehuis.
Daar aangekomen, namen de kinderen ons mee naar binnen. In de gang kwam ons een vrouwtje tegemoet schuiven over de vloer, benen vergroeid en verstijfd en armen verdraaid staand, lichaampje schuin voorover gebogen, wat een tobbertje!
Ze had een rolstoel maar die was kapot dus schuifelde ze rond op de vieze grond op haar billen, echt hartverscheurend.
Ze vroeg me of ik haar wilde wassen omdat haar helper al 4 weken ziek was.
Ja, wat te doen....Riet wilde me wel helpen...
De "moeders" vonden het prima en kwamen meteen met een emmer koud water, een klein vies stukje zeep en een tandenborstel aan en wezen ons een kleine, betegelde ruimte zonder deur en zonder licht waar we onze gang konden gaan...
Dus aan de slag gegaan, haar van top tot teen lekker in het sop gezet en heerlijk afgespoeld, ze genoot zo zichtbaar van onze aandacht en hulp!
Een onbeschrijfbare handdoek weten op te scharrelen....op zoek tussen allerlei vieze, schone en kapotte kleren naar iets toonbaars en praktisch voor haar om aan te trekken...niet eenvoudig.....ze wilde ook naar het toilet maar daar moest eerst de sleutel voor opgezocht worden en van slot gedaan te worden....hoe dat normaal gaat??
Uiteindelijk was ze fris, schoon en toonbaar en heeft Bas haar naar buiten gedragen. Ze heeft heerlijk zitten genieten bij Bas op schoot van het bij elkaar zijn en de wind in haar gezicht.
De kinderen waren ook verdrietig omdat Bas en Riet donderdag weggaan, al met al liepen we uiteindelijk, met de tranen over ons wangen, van het terrein af terug naar het schip.
We waren erg aangeslagen en ik heb de hele zondag met een dubbel gevoel rond gelopen. Blij omdat we haar een heel klein beetje hebben kunnen helpen maar om verdrietig om de leefomstandigheden van die kinderen, zonder ouders of de ouders kunnen niet voor hen zorgen, ze krijgen dagelijks te eten en hebben een dak boven hun hoofd maar verder....
Wat een toestand en wat voel je je te kort schieten...er gaat van alles door je heen ...van afgrijzen, onbegrip tot dankbaarheid, maar ook vragen..ieder mens heeft recht om als mens behandeld te worden maar je weet niet waar je moet beginnen....
Gelukkig hoorde ik dat er ook mensen zich structureler mee zullen gaan bemoeien maar het blijft lastig.
Gisteren weer prima gewerkt en vandaag late dienst dus heb ik een vrije ochtend.
Bedankt voor jullie lieve en bemoedigende reacties en meeleven.
Ik geniet er van!
Veel liefs vanaf de Africa Mercy
-
12 April 2011 - 07:22
Marleen Van Noppen:
Hoi lieve collega, dank je wel dat we even mee konden kijken in jouw leventje in Sierra Leone. Geweldig dat je dit weer kunt doen.
Heel veel zegen en geniet van de bijzondere momenten. -
12 April 2011 - 07:45
Heleen, Ad,Elise Per:
Hoi Gera, Daar word ik stil van. Voor ons bijna niet voor te stellen. Ik vind het toch fijn dat je ook dat vertelt zodat we ook een beetje een beeld krijgen van hoe het daar toe gaat. Hier in Naaldwijk gaat alles zo zijn gang. Gisteren was het super mooi, vandaag veel wind maar wel een lekker zonnetje. Ik wens je weer veel sterkte toe en we lezen weer je belevenissen.
Liefs van Heleen en gezin -
12 April 2011 - 08:01
Marjan:
Hoi Geer, ik zit met een baksteen in m'n maag en een brok in m'n keel jouw verhaal te lezen... Wat moet dat een dubbel gevoel zijn... en inderdaad die onmacht 'waar te beginnen'... je doet al zoveel goeds en dan nog voel je jezelf tekortschieten... niet doen hoor! Wees maar dankbaar voor hetgeen JIJ daar mag doen voor die mensen! Dat doe je dan toch maar mooi!Makkelijker gezegd dan gedaan, zeker vanuit een ver Nederland waar we alleen jouw woorden en foto's zien, maar daarom toch wel 'het gevoel' meekrijgen...
Succes en we denken aan je xx -
12 April 2011 - 10:12
Cor En Adrie:
Lieve Gera,
Wat een tegenstellingen toch in deze wereld. De een heeft overvloed, de ander niet eens een behoorlijk stukje zeep en een handdoek om zich te wassen. Maar wat fijn, dat je toch iets voor dat vrouwtje hebt kunnen doen. Wij kunnen ons voorstellen, dat het wel een heel dubbel gevoel is....
Veel zegen toegewenst bij je werk en sterkte met de hitte!
Liefs Cor en Adrie -
12 April 2011 - 10:17
Eefje:
Lieve Gera,
Gelukkig maak je naast zo'n zondag waarbij je je zo onmachtig voelt, ook zo'n programma mee als op zaterdag.
Dát is ook Sierra Leone: niet vergeten!
Die foto van die roeier lijkt wel een foto uit een reisgids: prachtig!
Waar blijven de verhalen van de ortho?! :-)
Groetjes en zet 'em op daar hè. -
12 April 2011 - 10:57
Toos Kauffman:
Lieve Gera Wat verschrikkelijk als wij dat lezen dat je dan zo machteloos staat en je doet al zoveel goeds daar .Wat klagen wij dan toch laten we iedere dag dankbaar zijn wat wij hebben en dat onze kinderen het zo goed hebben .heel veel sterkte dat zal je nodig hebben .HENK en TOOS -
12 April 2011 - 11:58
Annie:
Hoi Gera,
Van dit berichtje word ik stil.
Weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen....
wat is er toch een leed op de wereld en dit is maar een klein stukje Sierra Leone. Het is goed dat wij kunnen zien en lezen hoe het daar allemaal aan toe gaat.
Je moeder was helemaal blij met jouw telefoontje en ik moest toch maar schrijven dat ze zo blij is dat het je goed gaat, en dat je het naar je zin hebt, mede dankzij andere vrijwilligers van het schip.Je zult zien Gera, nog een dag of 10 dan kom je weer naar huis. Geniet nog van het moooie werk wat je daar mag doen.
liefs, van je moeder en mij. -
12 April 2011 - 16:54
Maaike:
Hoi Gera,
Heb even al je verhalen doorgelezen, wat een prachtige dingen doe je toch weer!! Je hebt wel echt een leuke hollandse leuke muts op, heel goed!
Arm kindje die niet kan lopen.... ja dat geeft je zeker een dubbel gevoel maar door jullie wasbeurt heb je haar waarschijnlijk een dag om nooit te vergeten gegeven. Kan me heel goed voorstellen hoe dat voelt... ik maak het weliswaar in een ander land mee maar geeft hetzelfde gevoel denk ik zo.
Nou zet um op!!
-
12 April 2011 - 17:08
Arie En Willy:
Hoi Gera, jeetje, heb eigenlijk geen woorden na het lezen van je reisverslag. Stilte en gedachten die door je hoofd dwarrelen. De verschillen lijken ons bekend, maar dat het zo was, wisten wij niet. Op, in en buiten de boot, zoveel te de doen, sterkte met de werkzaamheden die op je pad komen !! Dikke knuffel, Arie en Willy -
12 April 2011 - 17:19
Dajan:
Wat een mooi en ontroerende gebeurtenis maar heel heftig zeg..en wat is het toch oneerlijk verdeeld in de wereld...
Maar door jouw zien ze ook een zonnestraal dat is toch geweldig, daar doe je het allemaal voor...petje af hoor
dikke kus Ga zo door, geniet van je verhalen xxx Dajan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
