Laatste weekend aan boord

Het is al weer ons laatste weekend aan boord en we hebben een heerlijke zaterdag gehad.
's Morgens wilden we uitslapen dus geen wekker gezet maar we waren toch op tijd wakker en op tijd aan het ontbijt. De ochtend doorgebracht met ditjes en datjes zoals, koffie, computer, aquarobics en in de zon zitten...;)

's Middags hadden we met dagwerker John (Benin) een afspraak gemaakt dat hij ons naar Ouidah zou gaan brengen met zijn auto. Hij doet dat vaker met bemanning tegen betaling met zijn eigen auto.
We vertrokken om 13.00 uur en het was een hele rit van ruim 40 km over een overvolle weg. Het wemelt hier van de zimmyjo's, dat zijn brommers,
er schijnen er in Cotonou zeker 80.000 rond te rijden.
Ze worden ook als taxi gebruikt, wanneer de bestuurder een geel jackje draagt is het een taxi.
Levensgevaarlijk, alles rijdt kris-kras door elkaar, links en rechts inhalend of afslaand. Afgelopen week is een dagwerker uit Cotonou die als vertaler op de verpleegafdeling werkte, verongelukt met zijn zimmyjo.
Erg verdietig. Er gebeuren ook dagelijks veel ongelukken en ons wordt ook sterk afgeraden er gebruik van te maken als taxi.

Wij dus met de auto ;) op stap naar Ouidah, vanuit die plaats zijn er namelijk in de eeuwen waarin de slavenhandel welig bloeide, miljoenen afrikanen verhandeld en ingescheept naar de Nieuwe Wereld, Noord-, Midden en Zuid-Amerika.
Ter nagedachtenis van die tragedie is er in het Portugese Fort(origineel gerestaureerd met geld van de regering en Portugal eind vorige eeuw) een museum opgericht.
We kregen netjes een rondleiding van een gids die redelijk Engels sprak en ons wat resten (zoals slavenketenen van nek naar nek en been naar been)uit die tijd kon laten zien en iets over de slavenhandel kon vertellen.
Zijn voorouders waren weggevoerd naar Brazilie en nazaten van hen zijn op een gegeven moment ook weer terug gekomen.

We hebben de weg gereden die de slaven in die tijd vanaf de slavenmarkt moesten lopen naar het strand (3,5 km-4 km)waar ze in kleine bootjes gingen om naar het grote schip vervoerd te worden omdat er geen haven was.
Op het strand staat een imposante poort, the Point of No Return....
Er waren in die tijd meerder Forten waaruit de handel gedreven werd, beheerd door o.a.Fransen, Nederlanders, Engelsen en Portugezen dus en dit in samenwerking met de koning van Benin die de slaven (politieke tegenstanders of buitenlanders) verhandelde aan de Europeanen in ruil voor bijv. kanonnen.
Het was een indrukwekkende middag.

De laatste dagen van de werkweek waren ook goed. Hard gewerkt en steeds laat klaar, bijna niet buiten geweest maar het weer was toch bewolkt...
Vrijdagmorgen dachten we een rustig dagje te krijgen (2 kleine ingrepen)en zaten we nog even voor we starten om 8.00 uur wat foto's op de usb-stick van een vertrekkende anaesthesist te zetten in alle rust.
Totdat dr. Heaton en dr. Gary verschenen en ons uitlegden wat de bedoeling was bij de eerste ingreep...we konden meteen in de 5e versnelling alles bij elkaar gaan vergaren wat we nodig hadden...
Het bleek om een oud ontstekingsproces te gaan in de holten van het gezicht waardoor het oog er uitgedrukt werd en er een incisie gemaakt werd boven op het hoofd, de huid/spierlaag afgerold zou gaan worden en het voorhoofd ingezaagd en alles uitgeruimd en weer opgevuld met vet/spierweefsel uit de buikwand.
Patricia heeft heel wat moeten lopen om alles steeds te halen en te zoeken omdat ze ook steeds weer iets anders nodig hadden...

Alles is goed verlopen we waren uiteindelijk om 18.00 uur klaar met onze patienten, moe maar voldaan.